Eerste hulp bij huilbaby

Na twee huilbaby’s te hebben overleefd, is het eens tijd om die ervaring zwart-op-wit te zetten, om andere ouders van huilbaby’s te helpen. Wat is een huilbaby, hoe krijg je hulp en hoe breng je het huilen terug naar normale proporties? Want uiteraard: iedere baby huilt.

Dat is ook het eerste dat je als ouder vaak hoort als je het huilen (lees: krijsen) van je newborn aan gaat kaarten op de daarvoor bestemde plekken. Huilen is normaal en het hoort er allemaal bij. Uiteraard. Helemaal mee eens.
Doorvragen is iets wat door veel professionals binnen de zuigelingenzorg (consultatiebureaus, huisartsen en zelfs kinderartsen en -verpleegkundigen!) slecht wordt gedaan. Mijn eerste advies is dus ook: wees concreet en geef zoveel mogelijk details over je situatie:

• Hoe vaak huilt je baby?
• Hoe lang duurt dat huilen?
• Hoe klinkt dat huilen?
• Wat zie je aan je kind als het huilt? Welke symptomen zie je en welk gedrag?
• Wat zie je aan je kind als het niet huilt, (mits dat voorkomt)? Welke symptomen zie je en welk gedrag?
• Wat heb je al gedaan om je kind te helpen? En hoe pakte dat uit?

Onze oudste dochter bijvoorbeeld, huilde 12-16 uur per dag. Dat kon rustig een paar uur achter elkaar doorgaan. Ze krijste op die momenten zo oorverdovend dat onze buurvrouw kwam vragen of alles wel goed ging.
Op de momenten dat ze huilde, had ze zichtbaar last van krampen: haar buik voelde hard en trok samen, ze trok met haar beentjes en ze overstrekte zich op die momenten.
Huilde ze niet, dan spuugde ze veel, had ze heel erg vaak de hik, overstrekte ze ook regelmatig en lag ze in de banaanhouding/had ze last van een voorkeurshouding. Ze had veel last van ‘smetplekken’, en ondanks dat ik die plekken goed droog hield, verdwenen ze niet. De smetplekken zaten ook op plekken waar geen vocht van kwijl kon komen, (knieholtes), en kon dus niet veroorzaakt worden door voeding en speeksel dat uit haar mond liep.
Ondanks dat ik mijn overproductie bij de borstvoeding had aangepakt met behulp van een lactatiekundige, verdwenen de klachten niet, (darmkrampen kunnen veroorzaakt worden door lucht in de darmpjes, wat een veelvoorkomend probleem is bij overproductie, maar ook -zij het minder heftig- bij voeden in het algemeen: of je nu borstvoeding of kunstvoeding geeft).
Slapen ging bijna niet. Om haar in slaap te krijgen, moest ik minimaal 3 kwartier lang haar tegelijkertijd wiegen, haar laten zuigen op mijn pink en haar buikje masseren. Ze sliep dan maximaal anderhalf uur, waarna we dezelfde riedel konden herhalen.

Bij het consultatiebureau kaartte ik meerdere malen aan dat onze dochter veel huilde en slecht sliep. Er werd echter, zoals ik al aangaf, niet doorgevraagd. De eerste reactie was direct: dat hoort erbij, alle baby’s huilen en hebben last van krampjes. Het gaat vanzelf weer over.
Als nieuwbakken moeder denk je dan dat zij het als professional wel zullen weten en ga je maar weer naar huis, want het gaat vanzelf wel over.
Totdat het zolang duurt dat wel duidelijk is dat het niet vanzelf over gaat.

Eerste advies bij huilbaby’s is dus: wees zelf concreet, want de professional tegenover je zal je vaak niet uitnodigen om je situatie te concretiseren. Doe dat dus zelf en zorg dat volkomen helder is welk probleem je nu eigenlijk bespreekt met de professional tegenover je.
Tweede daaruitvolgend is: vraag door als de professional zegt dat iets normaal is. Wat is precies normaal en wanneer mag je het als niet meer normaal beschouwen?
Alle baby’s huilen, maar wanneer vindt de professional dat het gaat om overmatig en extreem huilen? Alle baby’s hebben krampjes, maar wanneer zijn die krampjes niet meer normaal?

Op die manier dwing je de professional om te komen tot de observatie die nodig is om jouw situatie goed te beoordelen.
In mijn volgende blogs zal ik veel voorkomende oorzaken van excessief huilen bij baby’s behandelen. Volgende keer: darmkrampjes.

Advertentie